top of page
Zoeken
Foto van schrijverLise Sur Mont

Tussen eclips tijd / zielsrelaties en collectieve oorlogswonden / Mercurius retrograde

Mercurius loopt retrograde in Stier en ik voel hoe woorden steeds meer wegvallen. Het kan zijn dat je rond deze tijd een reset ervaart in je keelchakra met klachten rond de keel zoals het wegvallen van de stem waardoor je niet anders kan dan in stilte gaan. Dit creëert de nodige ruimte om op te laden en herinnert je aan de kostbaarheid van je woorden. Geef ze niet zomaar weg. Ook de zon staat in Stier en vestigt de aandacht op ons fysieke lichaam en het leven doorheen onze zintuigen. Aanraking kan hier dan ook van levensbelang voelen: het strelen van je arm met een grasspriet of je neus duwen in een frisse lentebloem, het zijn die sensaties die lof voor het leven aanroepen.


De tijd tussen de eclips van 19 april en de volle maan eclips in Schorpioen op 5 mei voelt als een liminale ruimte: een tussen fase waarin er een gevoel van leegte kan zijn. Alles wat je niet langer ondersteunt kan nu wegvallen en dat gebeurt om de hogere lichtfrequenties te kunnen integreren, zowel mentaal onder de vorm van positieve gedachten, alsook spiritueel in het openen van ons derde oog, als in de fysieke laag met de nodige zelfzorg. Binnen deze periode is er dan ook een behoefte aan vertraging, verstilling en rust.


Op die drempel tussen verschillende fasen kunnen er emoties van verwarring, angst, verdriet, maar ook van opwinding en verlangen bovenkomen. Het is goed om nu je tijd te nemen om te voelen wat het met je doet om op dat kruispunt te staan. Ga pas verder wanneer je voelt dat je daar helemaal klaar voor bent. Met Mercurius retrograde kan het voelen alsof de tijd anders verloopt, zoals de smeltende klokken in de bekende schilderijen van Dali. Gekende vormen verliezen hun vorm. Deze tijd helpt ons dan ook om uit beperkende gedachten, structuren en vormen te stappen door mee te transformeren. Je hoeft niets te doen, alles gebeurt voor jou en op jouw tempo.


De periode tussen winteroogst en lente-oogst werd vroeger ook de hungry-gap genoemd. Dit was het moment dat er honger heerste, wanneer de meeste bewaargroenten op raakten en het uitkijken was naar de eerste jonge groenten na de wintertijd. Door de globalisering hebben we nu altijd verse paprika's, citroenen en salades, maar dat was niet altijd zo.

In Nederland werd in de hongerwinter van '44-'45 geadviseerd om tulpenbollen te consumeren. Ze bevatten net als aardappelen veel zetmeel en werden samen met de suikerbiet aangeraden om de winter te overleven. Let op, tulpenbollen zijn in principe niet eetbaar. Vandaag de dag worden ze afgeraden om op te eten. Ze bevatten bepaalde stoffen die niet goed zijn voor ons en die ons lichaam niet kan afbreken.


Deze gedachte bleef de voorbije weken sterk hangen. Er zijn wellicht geen mensen meer die nog tulpen eten om te overleven, maar in ons zitten nog altijd overlevingspatronen die voortkomen uit vorige generaties. Rationeel gezien werd het einde van de oorlog afgekondigd, maar op de diepere lagen leven die oorlogswondes verder. En dan voelen we ook het effect van oorlogswondes uit vorige levens die opspelen binnen zielsrelaties. In tweelingzielrelaties zijn de separatie fases periodes waarin ook de angsten rond de onmogelijkheid om samen te komen worden doorvoeld, deze dateren uit andere tijdlijnen. Wie dit ervaart, zal in elke cel begrijpen waarover ik schrijf.



Arthur Hacker, The Musician of Silence, 1900




2 weergaven0 opmerkingen

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page