Psychologische astrologie | Lise Surmont
Persephone
Het ritme van de seizoenen
↑
De mythe van Persephone is een verklaring voor het ontstaan en voortduren van de seizoenen.
Hierin lees ik een metafoor voor de cyclus van verandering in ons leven als mens. Zonder diepgang kan er geen groei ontstaan. Hoe dieper de wortels, hoe verder we kunnen reiken.
↑
Illustratie Maximilian Lenz, Spring, 1904
Het verhaal van Persephone
Mythes staan voor mij voor de grote thema’s en de vele vragen die we als mensen blijven stellen.
Persephone ging in al haar frivoliteit bloemen plukken met de nimfen in het veld. Zij waarschuwden Persephone: ‘Pluk niet de mooiste bloem, de narcis! Wie aan de narcis ruikt, krijgt te maken met Pluto, God van de dood.’ Persephone slaat hun raad in de wind en ontwaakt in de onderwereld. Haar moeder Demeter, Godin van de landbouw, stort zich in een diep verdriet. Niets komt nog tot bloei, er ontstaat een dorre winter over de hele aarde.
↑
Pluto besluit tot een compromis te komen. Voor elke granaatappelpit die Persephone in de onderwereld at, moest ze een maand terugkomen. Dat waren er zes in totaal. Met Persephone kwam dus elk jaar de lente op aarde, bloeiende vruchten en zingende vogels. Zij verheugt zich in het weerzien, en komt tot de aanvaarding dat ze elk jaar opnieuw naar de onderwereld zal moeten afdalen. Het is ook haar moed en nieuwsgierigheid naar de donkerte die haar daar brachten, ze is geen slachtoffer van de keuze die ze maakte. In de wintermaanden neemt ze de tijd tot introspectie en om nieuwe zaadjes te planten.
↑
