De zon en Mercurius in Vissen staan vandaag samen met Neptunus. Ook Saturnus begon zijn transit door Vissen op 7 maart en zal dit teken pas verlaten half februari 2026. We konden de voorbije week dan ook voelen dat er een nieuwe energie wakker werd. Tijdens deze weken bevinden we ons in het laatste teken van de dierenriem voor de lente begint en veel mensen kunnen voelen dat ze zich willen terugtrekken, in hun eigen ruimte en energie. Ook kan je voelen dat je jouw fysieke ruimte wil opschonen, plaats wil maken.
Je hoeft nog niet te weten wat er komt, zolang er maar witruimte is om iets te laten ontstaan. Die witruimte is te vinden in stilte, in alleen zijn, het toelaten van het ‘niets’ dat zoveel meer omvat dan we met gedachten kunnen duiden. Laat je ogen glijden over de beweging van de wolken, kijk naar de wereld via de reflectie van waterplassen, een slak die voorbij glijdt of een vis die heen en weer zwemt. Het leven laat zich van haar zachte kant zien wanneer we er zo naar kijken, als pastelkleuren die zich in ongekende vormen verspreiden. De wereld is vervuld van dansende lichtstippen, als een impressionistisch schilderij. Het is er altijd en het onthult zich onder de zachte blik van onze ogen.
Vanuit een genade voor al die schoonheid is er een gevoel van absolute zegening voor de ervaring van het hier en nu. Gebeden worden niet alleen verhoord op het moment dat we ze voor onze ogen vorm zien krijgen, eerst kunnen we voelen hoe de lichtvlekken zich in ons nestelen, vanuit onze buik, doorheen ons lichaam en verder in onze emotionele, mentale en etherische lagen. We worden wandelende schilderijen. Fragiel, krachtig, buitengewoon.
We voelen de eeuwigheid van onze ziel die onbeperkt is, verbonden met de kosmos en al wat is. Ergens in een oceaan steekt een blauwe vinvis haar hoofd boven water en die gedachte alleen wakkert een levenskracht in ons aan die bovenmenselijk is. Ergens in de aarde schieten bloembollen in hun kiemende beweging richting het licht en dat besef alleen, doet ook de verlangens in onze buik kriebelen. Er is een bestaan als ziel voorbij onze persoonlijkheid, onze angsten, een gedeelde ervaring die ons allen verbindt in vreugde en verdriet. De grootste illusie is de gedachte dat we afgescheiden zijn van elkaar. Het universum droomt voor ons allemaal de mooiste droom.
John Singer Sargent, Two Girls Fishing, 1912
Comments