Voor de nieuwe maan in Tweelingen zie ik twee sterke beelden. Het eerste is dat van een oude school met kapotte ramen, als een lang verlaten huis waar stof zich meester gemaakt heeft. Vergane glorie. Het andere is de voorbereiding van grond, een fundament van stevige beton dat gegoten wordt, in voorbereiding voor de opbouw van een nieuw schoolgebouw. De vraag kwam eerst in mij op waarom het oude gebouw met een sfeer van nostalgie niet te renoveren valt. Tegelijk ligt net daar de boodschap van deze nieuwe maan die verbonden is met het verzamelen van kennis, met lezen, schrijven en onderwijzen.
Tussen 2025 en 2033 zal Uranus in transit door Tweelingen bewegen en daar dus een totale vernieuwing van educatie en het schoolsysteem aansturen. In de aanloop kunnen we de metafoor voelen van het eerste beeld, het oude systeem wordt een lege doos die niet meer voldoet aan de waarden en het functioneren van de wereld vandaag met een nieuw bewustzijn. De eerste vormen van 'buiten-gewoon' onderwijs waren slechts een fractie van een enorme nood aan vernieuwing die voelbaar wordt.
Uranus breekt het oude open en dat betekent dat het beter is om op nieuwe grond te starten, met andere ramen en duren, andere ingangen en manieren van kijken. Deze nieuwe maan raakt heel zacht deze thema's aan en telkens wanneer Tweelingen astrologisch onder de aandacht komt, kan het meer duidelijk worden hoe verval en opbouw naast elkaar aan het gebeuren zijn, zowel letterlijk in het fysieke alsook figuurlijk. De beelden van de gebouwen zijn natuurlijk ook een metafoor voor de structuur van het systeem.
Tweelingen is verbonden met het archetype van de leraar. Liever bekijk ik dit als de gevleugelde boodschapper, verbonden met Mercurius als planeet. Samen met de veranderingen binnen de structuren van het systeem, zal ook de rol van de leraar mee evolueren. De leraar is meer dan een doorgeefluik voor kennis en informatie. Binnen de digitale wereld staat de poort voor het vinden van antwoorden wagewijd open en het is dan ook niet meer bijzonder interessant om alleen maar een stappenplan te volgen om boekenkennis op te slaan in ons geheugen.
De nieuwe leraar zal ook meer de rol op zich nemen van iemand die inspireert, die de ander in contact brengt met zijn of haar waarheid, perspectief, visie. De nieuwetijdsleraar legt de verbinding tussen het kind en zichzelf, tussen het kind en de natuur, tussen het kind en de mysteries van de aarde. De leraar is geen autoriteit die een kind te beoordelen heeft met punten, kinderen vandaag voelen aan dat ze niet gekomen zijn om in een hiërarchie te leven. Ze zijn gekomen met een missie en zij zullen in eerste instantie energetisch de leiding nemen als meesters die de verandering van binnen uit zullen sturen. Die frictie tussen de oude en nieuwe manier van leren kan de komende jaren heel duidelijk worden.
Het zal hierin belangrijk zijn om een evenwicht te blijven oefenen in het vermogen om te focussen, om onderscheid te maken tussen realiteit en fictie, te navigeren tussen wat virtueel is en wat echt.
Jenny Montigny
Comments