De energie van de voorbije dagen voelt enorm hoog. Ik voel me zwevend en doorzichtig, spring tussen verschillende tijdlijnen. Er worden veel emoties naar boven geduwd vanuit herinneringen en inzichten die zoveel verder gaan dan hier en nu. Alsof alles in dit leven een blauwdruk is van iets onderliggend, iets zoveel groter en ouder.
Met een nadruk op planeten in Vissen gaat ons kanaal helemaal open staan, de sluier is zo dun dat we het gevoel hebben letterlijk in de onzichtbare wereld rond te stappen en te kunnen opduiken wat anders buiten ons bereik bleef. Er komt bij mij een oerverdriet naar boven dat teruggaat tot Atlantis. De connectie met dolfijnen en walvissen was van kinds af aan aanwezig en ik was op zoek naar die verloren eenheid.
Anderzijds is de eenheid nooit verloren, ze is er nog altijd. Alleen zijn er lagen rond gebouwd die de laatste jaren weer werden afgebroken, waardoor we steeds meer zakken in de herinnering aan de oorsprong. Ik voel me meegenomen in een grote vloedgolf die me ergens wil brengen en ik weet nog niet waar ik zal landen en wie er ook zal aanspoelen.
Alles wat ik weet is dat er zoveel liefde voelbaar is. Zoveel als in de oorspronkelijke tuin van Eden, waar ik telkens naartoe geleid word. Het was 2020 toen de wereld in volle transitie was en ik zocht naar een nieuwe woonplaats. Op de plaats waar ik toen werkte werd er ook gezocht naar een nieuwe locatie en aan de muur hing mijn collega de foto van een kasteel als visualisatie. Er gingen enkele weken, maanden voorbij.
In die tijd gebeurde het in twee weken tijd drie keer dat er een duif recht op mijn kruin of derde oog poepte - ja, je leest het goed. Ik kon mijn ogen niet geloven. Tot de visualisatie werkelijkheid werd en het kasteel bleek voor mij bestemd. Ik ging wonen in een houten huis in de tuin, waar een fontein was die mij herinnerde aan die oorsprong, ik kon er blijven naar kijken. De uil kwam elke avond tot mij en de vogels klonken nergens zo helder als daar, het was een helend klankbad bij ochtendstond. Er waren rozen, veel rozen. En waterlelies. Er was een prieeltje dat als een diamant in de tuin stond. Alles was er magisch.
Op een dag ging ik wandelen, helemaal intuïtief en ik kwam aan bij een verlaten bibliotheek waar op de vensterbank twee boeken lagen: 'de geliefden' en 'de bruid'. Daarnaast stond een bankje waar twee duiven rondfladderden en elkaar vonden. Ik was ontroerd en het moment voelt tot vandaag als een roeping, het was als aan aankondiging.
De laatste weken voel ik de duiven rond mij en ik besef nu pas dat de drie tekens die ik kreeg waren als 'de vader, de zoon en de heilige geest'. De duif is als holy spirit een aanwezige begeleider rond tweelingzielen. En ze is niet alleen, maar ze speelt een heel belangrijke rol in het zuiveringsproces, het witwassen van het verleden, om helemaal opnieuw te beginnen met de energie van de bron, van het Eden.
Meer dan ooit voel ik dat dit de weg is, zuiver worden en vandaar alles laten stromen. Het paradijs bestaat, Eden bestaat, en het is er op meerdere plaatsen. Het is bereikbaar vanop energetische laag en het opent zich voor wie vanuit hartbewustzijn naar de wereld kijkt. Er is zoveel, zoveel liefde.
Zoals ik toen schreef: 'Alles is er al.'
Vasilii Kotarbinsky (detail)
